Termin literatury faktu został wprowadzony w okresie międzywojennym. Utwory objęte tym terminem są częściowo fabularyzowane i mają na celu przedstawienie autentycznych wydarzeń w jak najwierniejszy sposób. Do literatury faktu zaliczyć można na przykład reportaże, które należą również do gatunku z pogranicza literatury pięknej. Reportaże wykształciły się wraz z dynamicznym rozwojem prasy. Utwory tego typu stanowią relację z określonych zdarzeń, których autor był naocznym świadkiem. Reportaż może mieć formę np. relacjonującą lub informacyjną.
Literatura faktu obejmuje również pamiętniki i dzienniki. Są to gatunki literatury stosowanej, w formie relacji prozatorskiej. Opowiadają o zdarzeniach, których autor był świadkiem lub uczestnikiem. W pamiętnikach zdarzenia opowiadane są z perspektywy określonego dystansu czasowego. Dzięki temu narracja jest dwupłaszczyznowa. Autor pamiętnika opowiada nie tylko o przebiegu zdarzeń, ale również swoje obecne stanowisko w chwili pisania.
Rodzajem literatury faktu jest także biografia. Jest ona opisem życia autentycznej postaci, który może przybrać literacką formę, na przykład jako opracowanie naukowe lub popularnonaukowe. Może również przybrać formę powieści, na przykład jeżeli informacje dotyczące postaci są niewystarczające. Specyficzną odmianą biografii jest autobiografia. W takim wypadku autor sam opisuje wszystkie wydarzenia i historie ze swojego życia.